یکی از شاخص‌های سلامت شخصی که برای گنجاندن در شاخص تناسب اندام آمریکایی ACSM انتخاب شده است، معیاری برای وضعیت سلامت روان ساکنان شهر است. سلامت روان و سلامت جسمی هر دو مؤلفه های مهم سلامت کلی هستند و خود ارتباط نزدیکی با هم دارند. سلامت روان نقش مهمی در حفظ سلامت جسمانی دارد. مسائل مربوط به سلامت روان، مانند افسردگی و اضطراب، باعث کاهش توانایی و تمایل افراد برای مشارکت در رفتارهای ارتقا دهنده سلامت می شود. علاوه بر این، سلامت روان ضعیف خطر ابتلا به یک مشکل سلامت جسمی مزمن مانند دیابت، بیماری قلبی و سکته را افزایش می دهد.
با توجه به اهمیت سلامت روانی خوب برای سلامت کلی، سرمایه گذاری در منابع برای افزایش فعالیت بدنی یکی از راه هایی است که رهبران جامعه می توانند سلامت و تناسب اندام ساکنین خود را بهبود بخشند. شواهد زیادی وجود دارد که اثرات مثبت ورزش را بر کاهش اضطراب، استرس و افسردگی به رسمیت می شناسد.
تحقیقات کنونی نشان می دهد که چرا ورزش بدنی برای سلامت روان ضروری است. علاوه بر مکانیسم‌های بیوشیمیایی دیگر، ورزش بدن را برای تولید اندورفین و انکفالین، هورمون‌های طبیعی «احساس خوب» بدن تحریک می‌کند، که می‌تواند خلق و خوی فرد را بهبود بخشد و مشکلات را قابل کنترل‌تر به نظر برساند. مکانیسم‌های روان‌شناختی بر اثرات ورزش بر حالت‌های خلقی تأثیر می‌گذارند، همانطور که هر دو فرضیه حواس‌پرتی و فرضیه خودکارآمدی پیشنهاد شده‌اند. عمل ساده تمرکز بر ورزش می تواند به ما استراحتی از نگرانی های فعلی و صحبت های مخرب خود بدهد.
تحقیقات دیگر نشان داده اند که فعالیت بدنی ممکن است نقش مهمی در پیشگیری، درمان و مدیریت بیماری های خفیف تا متوسط سلامت روان، به ویژه افسردگی و اضطراب داشته باشد. اگرچه افراد مبتلا به افسردگی نسبت به افراد غیر افسرده فعالیت بدنی کمتری دارند، افزایش مشارکت آنها در تمرینات هوازی و/یا تمرینات قدرتی نشان داده است که علائم افسردگی را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. علائم اضطراب و اختلال هراس نیز با ورزش منظم بهبود می‌یابد و به نظر می‌رسد که اثرات مفید آن با مدیتیشن یا آرامش برابر است. داده ها نشان می دهد که اضطراب حاد به طور خاص به فعالیت بدنی واکنش نشان می دهد.
در حالی که شرکت در ورزش به طور کلی برای سلامت جسمی و روانی مفید است، توجه به این نکته مهم است که افراد ترجیحات متفاوتی برای انواع فعالیت هایی دارند که ممکن است بخواهند در آن شرکت کنند. واضح است که فواید سلامت روان با فعالیت های بدنی مرتبط است که افراد می خواهند انجام دهند و از انجام آن لذت می برند. در نتیجه، شهرها باید دسترسی به انواع فعالیت‌ها را فراهم کنند تا ساکنان بتوانند آن‌هایی را انتخاب کنند که برایشان جذاب‌تر است و بیشترین فایده را هم برای سلامت روان و هم برای سلامت جسمانی آنها دارد.
افزایش دسترسی به منابع فعالیت بدنی مانند پارک‌ها، مسیرهای پیاده‌روی و مراکز اجتماعی در حال حاضر اهمیت ویژه‌ای دارد که همه‌گیری COVID-19 نیاز به مراقبت از سلامت روان را در یک سیستم سلامت روان که قبلاً تحت فشار قرار گرفته است افزایش داده است. جدیدترین مقالات منتشر شده افزایش قابل توجهی در افسردگی و اضطراب گزارش شده در نتیجه همه گیری COVID-19 را ثبت کرده است. در عین حال، تقاضا برای فضاهای عمومی برای فعال بودن فیزیکی افزایش یافته است. فعالیت بدنی در فضای باز به ویژه برای سلامت روان مفید است.
علاوه بر بهبود دسترسی به منابع فعالیت بدنی، مقامات شهر باید با رهبران مشاغل و جامعه همکاری کنند تا دسترسی به خدمات بهداشت روان را افزایش دهند و انگ سلامت روان را کاهش دهند. ابتکارات نوآورانه در حال حاضر برای کمک به افرادی که به مراقبت های بهداشت روانی نیاز دارند به مراقبت های مورد نیاز خود دسترسی پیدا کنند، از جمله:
- استفاده از اطلاعیه های خدمات عمومی برای کاهش انگ سلامت روان،
- گسترش دسترسی به مراکز بهداشت روان جامعه،
- هم‌محلی خدمات سلامت روان با خدمات مراقبت‌های بهداشتی اولیه،
- حمایت از استفاده از تله مدیسین برای افزایش در دسترس بودن خدمات سلامت روان،
- بهبود آگاهی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و اولین پاسخ دهندگان و استفاده از شبکه های ارجاع سلامت روان، و
- گسترش آموزش مبتنی بر شواهد برای ارائه دهندگان سلامت روان.
بسیاری از شهرها طرح هایی از این دست را برای بهبود دسترسی ساکنان خود به مراقبت های بهداشت روانی اجرا کرده اند. ACSM تلاش های آنها را تحسین می کند و شهرهای دیگر را تشویق می کند تا برنامه هایی را اتخاذ کنند که در جاهای دیگر مؤثر بوده است.
نویسنده: Terrell W. Zollinger، دکتر پی اچ، پروفسور ممتاز، دانشگاه ایندیانا